เสียงฝนยังตกต่อเนื่องเมื่อเธอมาถึง
ชุดพนักงานร้านข้าวต้มยังอยู่ครบ
แต่ในแววตาเธอไม่มีความเก้อเขินอีกแล้ว
เธอวางกระเป๋า
เดินเข้ามาใกล้
มองผมด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจากทุกคืนที่ผ่านมา
“หนูรู้ว่าพี่ไม่เคยมองหนูแบบนั้น
แต่หนูอยากให้พี่มองหนู…แบบที่ไม่ใช่ลูกค้า”
เธอพูดจบก็ก้มหน้าลงจูบ
ริมฝีปากชื้นจากฝน สั่นนิด ๆ แต่ร้อนแรงเกินจะต้าน
ผมตอบกลับทันที
มือประคองใบหน้าเธอไว้เบา ๆ แล้วลากริมฝีปากลงมาถึงลำคอ
เธอถอดเสื้อพนักงานออกช้า ๆ
เผยสายเดี่ยวสีดำบางแนบลำตัว
ภายใต้แสงสลัว มันดูเร้าใจกว่าทุกบราเซ็กซี่ที่เคยเห็น
ผมดันเธอลงบนเตียง
ไล้ปลายนิ้วผ่านซอกคอ ไล่ลงมาที่เนินอก
“พี่…ช่วยกอดหนูแรง ๆ หน่อยได้ไหม”
เสียงเธอเบา แต่เต็มไปด้วยความกระหาย
ผมก้มลงจูบยอดอก ผ่านเนื้อผ้าที่บางจนรับรู้ถึงความแข็งตึงข้างใต้
เธอถอดกางเกงขาสั้นออกเอง
แล้วดึงผมเข้าไปใกล้ จับมือผมให้ลูบผ่านกลางตัว
ผมสอดนิ้วเข้าไปอย่างระมัดระวัง
เธอครางทันทีเมื่อสัมผัสลึกถึงจุดในตัวเธอ
เสียงเนื้อที่เปียกชื้น สอดรับกับเสียงครางแผ่ว ๆ
เธอขยับสะโพกขึ้นสู้ปลายนิ้วของผม
ร่างสั่นกระตุกเล็กน้อยก่อนจะดึงผมลงมาทาบทับ
ผมสอดตัวเข้าไปอย่างช้า ๆ
เธอเอียงหน้าครางในลำคอ ขณะมือจิกไหล่ผมแน่น
ทุกครั้งที่ผมกระแทก เธอจะยิ่งเสียงดังขึ้น ร้อนแรงขึ้น
ผ้าปูเตียงยับยู่ยี่จากแรงกด มือเธอจิกหมอนแล้วกัดริมฝีปากจนแทบแตก
“พี่…ลึกกว่านี้อีกได้ไหม”
ผมจับขาเธอพาดบ่าทั้งสองข้าง
แล้วกระแทกลึกจนเธอสะดุ้ง ร่างกระตุกอีกครั้ง
เสียงครางสั้น ๆ ดังขึ้นก่อนที่เธอจะหมดแรงลงกับอกผม
เธอนอนหลับหลังจากนั้นไม่นาน
หัวใจยังเต้นแรงใต้ผ้าห่ม
มือเธอกุมมือผมไว้แน่น…โดยไม่รู้ตัว
ผมนอนมองเธอในความเงียบ
คิดถึงร้านข้าวต้ม
คิดถึงแววตาเธอทุกคืนที่ผ่านมา
คืนนี้ผมไม่ได้เห็นเธอแค่ใต้แสงไฟร้านข้างทางอีกต่อไปแล้ว
